طراحی الگوی تدوین خط‌مشی عمومی با رویکرد حکمرانی شبکه‌ای؛ مورد مطالعه: حمل و نقل عمومی شهر تهران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مدیریت دولتی دانشگاه علامه طباطبایی

2 استاد مدیریت دولتی دانشگاه علامه طباطبایی

3 دانشیار مدیریت دولتی دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

یکی از مهمترین مراحل در فرایند خط‌مشی گذاری، مرحله تدوین است و بهره گیری از رویکرد حکمرانی شبکه ای در این مرحله به دلیل ایجاد دیدگاه چندوجهی و مشارکت نهادهای ذی نفع در حل مسائل پیچیده بسیار اثرگذار است. در این پژوهش به ارائه الگوی تدوین خط‌مشی های عمومی  با در نظر گرفتن حمل و نقل عمومی شهری تهران به عنوان مورد خاص پرداخته شده است. این پژوهش به روش کیفی با استفاده از استراتژی تحلیل مضمون صورت گرفته است. نتایج نشان می‌‌دهد برای تدوین خط‌مشی های حمل و نقل عمومی شهری تهران با رویکرد حکمرانی شبکه ای باید نهادهای ذی نفع شناسایی گردد و ساختار نهادها، نحوه هماهنگی نهادها، وظایف نهادها و شرایط محیطی مورد توجه قرار گیرد. ساختار شبکه ای واسطه ای با نقش واسطه گری شهرداری تهران، مدیریت یکپارچه شهری، نقش حمایتی دولت مرکزی از دولت محلی، گردش اطلاعات میان نهادها، مشارکت بخش خصوصی علمی و شهروندان آگاه از مولفه­‌های بسیار مهم حاصل از این پژوهش است که در طراحی الگو مورد توجه قرار گرفته اند.

کلیدواژه‌ها


1 - الوانی سید مهدی،شریف زاده فتاح. (1394). فرآیند خط مشی گذاری عمومی، انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
2 - الوانی. (2009). حکمرانی خوب شبکه ای از کنشگران جامعه مدنی، فصلنامه مدیریت توسعه و تحول, 1388 (پیش شماره اول), 1-6.
3 - آقازاده، عسگری، شاهی، عادله و فرهمند .(1394). طراحی مدل فرایندی تدوین استراتژی سازمان‌های حاکمیتی بر مبنای پارادایم حکمرانی شبکه‌ای. فصلنامه علمی ـ پژوهشی مدیریت سازمان های دولتی،4, 29-52.
4 - دانایی فرد  حسن. (1392). مدیریت دولتی شبکه ای در ایران: خردمایه نظری –علمی و  استلزامات ، پژوهش های مدیریت در ایران، دوره 17، شماره 2.
5 - دقتی, عادله, یعقوبی, نورمحمد, کمالیان, امین رضا, & دهقانی. (2019). ارائه الگوی توسعه‌ مرحله‌‌ای حکمرانی شبکه‌ای با استفاده از رویکرد فراترکیب. مدیریت دولتی, 11(2), 203-230.
6 - دنهارت، رابرت پی، ترجمه سید مهدی الوانی و حسن دانایی فرد. (1397). تئوری های سازمان های دولتی، ویرایش جدید، تهران، انتشارات صفار.
7 - خداشاهی، علی، رهنمایی، محمد تقی و مدیری, مهدی. (1398). تحلیل راهبردی چالش‌های مدیریتی کلان شهر تهران با رویکرد مدیریت یکپارچه شهری. نگرشهای نو در جغرافیای انسانی (جعرافیای انسانی), 11(2), 217-238.‎
8 - مقدس‌پور، سعید، دانایی‌فرد، حسن و کردنائیج، اسدالله. (1392). واکاوی عوامل کلیدی در عدم موفقیت برخی خط‌مشی‌های عمومی در ج. ا. ایران: مطالعه خط‌مشی‌های مالیاتی کشور. مدیریت فرهنگ سازمانی, 11(1), 33-68.‎
9 - منوریان، نرگسیان و حسینی مکارم. (2019). طراحی مدل حکمرانی شبکه‎ ای در شهرداری تهران، فصلنامه علمی-پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری, 7(27), 76-85.
10 - عالیخانی، رسولی و علی احمدی. (1397). تأثیرگذاری فاکتورهای کلیدی بر مدل حکمرانی شبکه‌ای مطلوب در نظام سلامت: رویکرد مدل‌سازی معادلات ساختاری. مدیریت سلامت، 21(74)، 19-34.
11 - کاظمیان، غلامرضا، صالحی، اسماعیل، ایازی، سید محمد هادی، نوذرپور، علی، ایمانی جاجرومی، حسین، سعیدی رضوانی، نوید، عبدالهی، مجید.(1393). مدیریت شهری، چاپ دوم، انتشارات تیسا، جلد اول.
12 - کاملی محمدجواد ، الوانی سید مهدی (1389). شبکه های و خط مشی گذاری عمومی، چاپ اول.
13 - قوچانی، محمد مهدی، حسین پور، داود، محمودزاده، ابراهیم، الوانی، سید مهدی و فیروز آبادی، سید ابوالحسن.(1396).
14 - الگوی حکمرانی شبکه ای با تاکید بر توسعه فرآیندهای نوآوری باز در نهادهای تحقیقاتی امنیت سایبری، نشریه بهبود مدبریت، 11 (4 (پیاپی))، 56-38.
15 - واعظی، چگین و اصلی پور، حسین. (1397). چالش‌های سیاستگذاری در حوزه گردشگری سلامت ایران مبتنی بر رویکرد تحلیل مضمون. مطالعات مدیریت گردشگری، 13(41)، 1-40.‎
16- Braun, V., & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative research in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77-101
17- Boyatzis, R. E. (1998). Transforming qualitative information: Thematic analysis and code development. sage.‏
18- Barter, P., & Dotson, E. (2013). Urban transport institutions and governance and integrated land use and transport, singapore. Case Study Prepared for Global Report on Human Settlements.
19- Buehler, R., Lukacs, K., & Zimmerman, M. (2016). Regional coordination in public transportation: Lessons from Germany, Austria, and Switzerland (No. VT 2013-04).‏
20- Batur, İ., & Koç, M. (2017). Travel Demand Management (TDM) case study for social behavioral change towards sustainable urban transportation in Istanbul. Cities, 69, 20-35.‏
21-  Chen, C. L. (2018). Tram development and urban transport integration in Chinese cities: A case study of Suzhou. Economics of Transportation, 15, 16-31.
22- Chen, Y. C., & Lee, J. (2018). Collaborative data networks for public service: governance, management, and performance. Public Management Review, 20(5), 672-690.‏
23- Dal Molin, M., & Masella, C. (2016). From fragmentation to comprehensiveness in network governance. Public organization review, 16(4), 493-508
24- Den Ouden, T. (2015). A contribution to the understanding and strengthening of network governance.‏
25- Daugbjerg, C., & Fawcett, P. (2017). Metagovernance, network structure, and legitimacy: Developing a heuristic for comparative governance analysis. Administration & Society, 49(9), 1223-1245.‏
26- Diao, M. (2019). Towards sustainable urban transport in Singapore: Policy instruments and mobility trends. Transport Policy, 81, 320-330.
27-  Dörry, S., & Decoville, A. (2016). Governance and transportation policy networks in the cross-border metropolitan region of Luxembourg: A social network analysis. European Urban and Regional Studies, 23(1), 69-85.
28- Estrada D G.(2019).SEOUL: urban development, Iglus quarterly innovative governance of large urban system, Vol 4, pp 26-45
29- Gorter M, Kunst F.(2017). Public transport in Germany organization, Regulation and financing, Transport and climate change week 2017
30- Goldsmith & Eggers, W.(2004). Governing by network: the new shape of public sector, in challenge of the network mode
31- Gerçek, H., & Demir, O. (2008). Urban mobility in istanbul. French Development Agency.‏
32- Hayes, A. L., & Scott, T. A. (2018). Multiplex Network Analysis for Complex Governance Systems Using Surveys and Online Behavior. Policy Studies Journal, 46(2), 327-353.‏
33- Howlett, M., & Mukherjee, I. (2017). Policy formulation: where knowledge meets power in the policy process. In Handbook of policy formulation. Edward Elgar Publishing.‏
34- Jacobsen, D. I. (2015). Regional governance networks: filling in or hollowing Out?. Scandinavian Political Studies, 38(2), 115-136.‏
35- Jacobson, D. D. (2016). How and why network governance evolves: evidence from a public safety network. Electronic Markets, 26(1), 43-54.‏
36- Kirilenko, A. P, Stepchenkova, S. (2016). Inter-coder agreement in one-to-many classification: fuzzy kappa. PloS one, 11(3).
37- Lo, A. Y., Mai, L. Q., Lee, A. K. Y., Francesch-Huidobro, M., Pei, Q., Cong, R., & Chen, K. (2018). Towards network governance? The case of emission trading in Guangdong, China. Land Use Policy, 75, 538-548.
38- Marsal-Llacuna, M. L., & Segal, M. E. (2017). The Intelligenter Method (II) for “smarter” urban policy-making and regulation drafting. Cities, 61, 83-95.
39- Mu, R., & de Jong, M. (2016). A network governance approach to transit-oriented development: Integrating urban transport and land use policies in Urumqi, China. Transport Policy, 52, 55-63.‏
40- Ojo, A., & Mellouli, S. (2018). Deploying governance networks for societal challenges. Government Information Quarterly, 35(4), S106-S112.‏
41- Pittman, J., & Armitage, D. (2017). How does network governance affect social-ecological fit across the land–sea interface? An empirical assessment from the Lesser Antilles. Ecology and Society, 22(4).‏
42- Rode, P. (2019). Urban planning and transport policy integration: The role of governance hierarchies and networks in London and Berlin. Journal of Urban Affairs, 41(1), 39-63.‏
43- Rudnick, J., Niles, M., Lubell, M., & Cramer, L. (2019). A comparative analysis of governance and leadership in agricultural development policy networks. World Development, 117, 112-126.‏
44- Stewart Jr, J., Hedge, D. M., & Lester, J. P. (2007). Public Policy: An Evolutionary Approach. Cengage Learning.
45- Schulz, T., Lieberherr, E., & Zabel, A. (2018). Network governance in national Swiss forest policy: Balancing effectiveness and legitimacy. Forest Policy and Economics, 89, 42-53.
46-  Sorensen, E., & Torfing, J. (2009). Making governance networks effective and democratic through metagovernance. Public administration, 87(2), 234-258.‏
47- Tabti-Talamali, A., & Baouni, T. (2018). Public transportation in Algiers: Towards a new governance approach. Case Studies on Transport Policy, 6(4), 706-715.‏
 
 
48-  Veeneman, W., & Mulley, C. (2018). Multi-level governance in public transport: Governmental layering and its influence on public transport service solutions. Research in Transportation Economics, 69, 430-437.‏
49- Xueming, C. H. E. N. (2011). Managing mega-city transportation planning system: case study of new yourk and shanghai. Management Research & Practice, 3(4).