واکاوی فرایند سیاستگذاری عمومی در مدیریت شهری تهران (1397-1393)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد گروه مدیریت دانشگاه علم و صنعت تهران

2 دانشجوی دکتری سیاستگذاری و تصمیم‌گیری دانشگاه علم و صنعت تهران

چکیده

از مهم­ترین تبعات سیاستگذاری شهری کیفیت زندگی است. جایگاه پایین شهر تهران در رتبهبندیهای مربوط، منجر به طرح این سؤال میشود که در حال حاضر سیاستگذاری عمومی در مدیریت شهری تهران دارای چه فرایند و مراحلی است؟ چه محدودیت­هایی دارد و علت محدودیت یا کژکارکردی آن چیست؟ با هدف پاسخ­گویی به سؤالات، تجربه‌ی تدوین، تصویب، اجرا و ارزیابی برنامه‌ی پنج ساله‌ی دوم شهرداری تهران به مثابه عمل سیاستگذاری­ (­طی سال­های ­1397-1391) با روش نمونه ­ویژه انتخاب و مستندسازی، تجربه‌ی سیاستی بازخوانی شد. به کمک تحلیل محتوای اسناد، فرایند سیاستگذاری در مدیریت شهری تهران احصاء و برای تدقیق در اختیار 22 نفر از اعضای شورا، مدیران، کارشناسان و خبرگانی قرار گرفت که در این فرایند مشارکت داشتند. نتیجه نشان داد که در حال حاضر سیاستگذاری در مدیریت شهری تهران شامل مراحل انتخاب مسئله، سیاست، اجرای سیاست و ارزیابی است؛ اما در اجرای این مراحل محدودیت­هایی وجود دارد که بر مبنای نظریه‌ی وابستگی به مسیر، تحلیل و توصیه­های سیاستی مطرح می‌شود.

کلیدواژه‌ها


1- ابراهیم­نیا (1394) سیاستگذاری ­یکپارچه ­در چارچوب ­برنامه­ریزی ­بزرگ ­شهر تهران. دانشگاه شهید بهشتی.
2- اشتریان، ک. (1388). روش شناسی مستندسازی تجربیات سیاستی (دانش ضمنی)؛ تلفیقی از مدل کشف، تنقیح و تجرید با مدل مرحله­ای سیاستگذاری عمومی. فصلنامه علمی پژوهشی روش­شناسی علوم انسانی، 75-98.
3- اشتریان، ک و کریمی ف، ح (1395). نقد و بررسی عملکرد شوراهای اسلامی شهر در ایران. فصلنامه دولت پژوهی، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، سال دوم، شماره 7: 95-132.
4- بابایی، س و توکلی، غ. (1394). تدوین مدل فرایندی سیاستگذاری در سازمان­های دولتی. فصلنامه علمی پژوهشی سیاستگذاری عمومی, 29-53.
5- بودجه، ا. ک. (1392). راهنمای اجرایی تدوین برنامه عملیاتی پنج ساله شهرداری تهران (1397-1393). تهران: معاونت برنامه­ریزی و توسعه شهری شهرداری تهران.
6- بودجه، ا. ک. (1393). برنام پنج ساله دوم شهرداری تهران (1397-1393). تهران: موسسه نشر شهر.
7- بودجه،­ ا. ک. (1393). نظام­نامه تشکیل دبیرخانه دائمی پایش برنامه ­پنج ساله ­دوم ­شهرداری تهران. تهران:­ معاونت­برنامه­ریزی­شهرداری تهران.
8- شفیعی، ا. (1396) تاریخچه تهیه برنامه­های پنج ساله و میان­مدت شهرداری تهران. مرکز مطالعات و برنامه­ریزی شهر تهران.
9- جلیلی،م(1392) ارزیابی فرایند سیاستگذاری کلان مدیریت شهری تهران. تهران. دانشگاه تهران.
10- دانایی فرد، ح. د.، امامی، م و حسینی، ک. (1395). درآمدی تحلیلی بر فهم موضوع ظرفیت خط­مشی عمومی. فصلنامه علمی پژوهشی سیاستگذاری عمومی، 79-99.
11- کاظمیان، غ (1395)سیاستگذاری شهری نهادگرا؛ ضرورت برنامه­ریزی ­و ­مدیریت توسعه شهری،­ کتاب مقالات اولین همایش مدیریت و توسعه شهری.
12-  کاظمیان، غ و جلیلی، م. (1393). تحلیل قدرت ذی‌نفعان کلیدی در فرایند سیاستگذاری طرح جامع تهران. نامه معماری و شهرسازی، 139-158.
13- کاظمیان، غ و میرعابدینی، س. (1390). آسیب­شناسی مدیریت یکپارچه شهری در تهران از منظر تصمیم­گیری و سیاستگذاری. هنرهای زیبا: 28-37.
14- قلی پور، آ و محملی ابیانه، ح. (1394). تأملی بر مفهوم شهر اسلامی مقدمه­ای بر الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت شهری. تهران:  مرکز الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، نشر الگوی پیشرفت.
15- رودساز، ح. قربانی زاده، و شادمهری، ن. موسوی، ح. (1397) تبیین الگوی بومی توسعه مشارکت الکترونیک در سیاستگذاری ایران، فصلنامه علمی پژوهشی سیاستگذاری عمومی؛ 81-103.
16- مسلمی، ی. (1395) دولت و توسعه کلان­شهرها مطالعه موردی کلان شهر کرمان. تهران:دانشگاه تهران.
19- مدیریت سیاستگذاری .ب .ر. (1397) آسیب­شناسی برنامه­ی­دوم توسعه شهر تهران. معاونت برنامه­ریزی توسعه شهری و امور شورا.
 
20- Blackman، T. (1995). Urban Policy in Practice. London: Routledge.
21- Campbell، J. E. (2010). Have Metropolitan Planning Organizations Improved Regional Policy Making?The Cases of Kansas City and St. Louis. UNIVERSITY OF MISSOURI.
22- Cohen، N.، & Reynolds، K. (2014). Urban Agriculture Policy Making in New York’s “New Political Spaces”: Strategizing for a Participatory and Repres.... Journal of Planning Education and Research.
23- Choi، C. G.، Lee، S.، Kim، H.، & Seong، E. (2018) Critical junctures and path dependence in urban planning and housing policy: A review of greenbelts and New Towns in Korea’s Seoul metropolitan area. Land Use Policy، 195-204.
24- torfing، j. (2009) Rethinking  path dependence in public policy research. critical policy studie.
25- Davidson، M.، & Martin، D. (2014). Urban politics. London: SAGE Publications.
26- Ferlie، E.، & Ongaro، E. (2015). Strategic Management in Public Services Organizations. Routledge.
27- Feuvre، M. L.، Medway، D.، Warnaby، G.، Ward، K.، & Goatman، A. (2016). Understanding stakeholder interactions in urban partnerships. Cities، 55-65.
28- Geyer، H. (2009). International Handbook of Urban Policy، Volume 2. Cheltenham: Edward Elgar Publishing Limited.
29- He، J.، Shu، T.-F.، Bao، C.-K.، & Brown، L. (2011). Framework for integration of urban planning، strategic environmental assessment and ecological planning for urban sustainability within the context of China.  Environmental Impact Assessment Review.
30- Holland، B. (2015). Typologies of national urban policy: A theoretical analysis. Cities، 125–129.
31- Kay، a. (2005). a critique of the use of path dependency in policy studies. Public administration.
32- Howlett،M.، Mcconnell، A.، Perl،A.،(2015) Streams And Stages: Reconciling Kingdon And Policy Process Theory. European Journal Of Political Research 54. 419–434.
33- Rae، A. (2013). English urban policy and the return to the city: A decade of growth 2001–2011. Cities، 94–101.
34- Rinaldi، F. M. (2016). From local development policies to strategic planning—Assessing continuity in institutional coalitions. Evaluation and Program Planning.
35- Teddile، charles& yu، fen،(2007) mixed methods sampling:a typology with examples،  Journal of Mixed Methods Research، Volume: 1 issue: 1، pp 77-100.
36- Yang، R. J. (2014). An investigation of stakeholder analysis in urban development projects: Empirical or rationalistic perspectives. International Journal of Project Management، 838-849.