الف) فارسی
1- احمدی، هانیه. (1390)، فهم دلایل عدم انسجام (ناهمسویی) خط‌‌مشی‌های عمومی در ایران، پایان‌نامه مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس.
2- عباسی، طیبه، بیگی، وحید. (1395)، تبیین چالش‌های اجرای خط‌‌مشی‌های عمومی در حوزه علوم، تحقیقات و فناوری، سیاست علم و فناوری، دوره 8، ش 3، ص 13-1.
3- عطاردی، محمدرضا. (1392)، مفهوم‌پردازی پدیده شکاف خطمشی در فرآیند خط‌مشی‌گذاری فرهنگی، رساله دکتری، دانشگاه امام صادق (ع).
4- علیزاده، پریسا. (1394)، نقش فناوری در توسعه اقتصادی و الزامات سیاستگذاری برای آن، مرکز پژوهش‌های مجلس، دفتر مطالعات ارتباطات و فناوری‌های نوین.
5- قلی‌پور، رحمت‌اله، دانایی‌فرد، حسن، امیری، علینقی، عطاردی محمدرضا. (1394)، مفهوم‌پردازی پدیده شکاف خطمشی در فرآیند خط‌مشی‌گذاری فرهنگی، دوره
22، ش 81، ش 125-91.
6- مقدس‌پور، سعید، دانایی‌فرد، حسن، کردنائیچ، اسدالله. (1392)، واکاوی عوامل کلیدی در عدم موفقیت برخی خط‌‌مشی‌های عمومی در جمهوری اسلامی ایران: مطالعه خط‌‌مشی‌های مالیاتی کشور، مدیریت فرهنگ سازمانی، دوره 11، ش 1، ص 68-33.
7- نوروز زاده، رضا، فتحی واجارگاه، کورش، کیذوری، امیرحسین. (1388)، تحلیل محتوایی اسناد فرادستی و معین به منظور استنتاج سیاست‌های برنامه‌های توسعه پنجم بخش آموزش عالی، تحقیقات و فناوری، پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، ش 53، ص 50-29.
ب) انگلیسی
8- Acheampong, R. A., & Ibrahim, A. (2016), One Nation, Two Planning Systems? Spatial Planning and Multi-Level Policy Integration in Ghana: Mechanisms, Challenges and the Way Forward. Urban Forum, 27(1), 1–18. https://doi.org/10.1007/s12132-015-9269-1.
9- Ashoff, G. (2005), Enhancing Policy Coherence for Development: Justification, Recognition and Approaches to Achievement. Bonn: The German Development Institute.
10- Barry, F., King, M., & Matthews, A. (2010), Policy Coherence for Development: Five Challenges. Irish Studies in International Affairs, 21(207–223).
11- Bass, S., & Dalal-Clayton, B. (2012), Sustainable Development Strategies: A Resource Book. London & Sterling, VA: Routledge.
12- Bowen, G. A. (2009), Document Analysis as a Qualitative Research Method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27–40. https://doi.org/10.3316/QRJ0902027
13- Carbone, M. (2008), Mission Impossible: the European Union and Policy Coherence for Development. Journal of European Integration, 30(3), 323–342. https://doi.org/10.1080/07036330802144992.
14- Carbone, M., & Keijzer, N. (2016), The European Union and Policy Coherence for Development: Reforms, Results, Resistance. The European Journal of Development Research, 28(1), 30–43. https://doi.org/10.1057/ejdr.2015.72.
15- Christiansen, T. (2001), Intra-institutional politics and inter-institutional relations in the EU: towards coherent governance? Journal of European Public Policy, 8(5), 747–769. https://doi.org/10.1080/13501760110083491.
16- Dayton-johnson, J., & Katseli, L. T. (2006), Migration, Aid and Trade: Policy Coherence for Development. Policy Brief No. 28.
17- Di Francesco, M. (2001), Process not outcomes in new public management? Policy coherence in Australian government. The Drawing Board: An Australian Review of Public Affairs, 1(3), 103–116. Retrieved from http://www.australianreview.net/journal/v1/n3/difrancesco.pdf
18- Duraiappah, A. K., & Bhardwaj, A. (2007), Measuring Policy Coherence among the MEAs and MDGs. Winnipeg, Manitoba: International Institute for Sustainable Development.
19- Fujita, K. (2003), Neo-industrial Tokyo: Urban Development and Globalisation in Japan’s State-centred Developmental Capitalism. Urban Studies, 40(2), 249–281. https://doi.org/10.1080/00420980220080271.
20- Huttunen, S., Kivimaa, P., & Virkamäki, V. (2014), The need for policy coherence to trigger a transition to biogas production. Environmental Innovation and Societal Transitions, 12, 14–30. https://doi.org/10.1016/j.eist.2014.04.002.
21- Hyden, G. (1999), The Shifting Grounds of Policy Coherence in Development. In J. Forster & O. S. Stokke (Eds.), Policy Coherence in Development Co-operation (pp. 58–77), London: Frank Cass.
22- May, P. J., Sapotichne, J., & Workman, S. (2006), Policy Coherence and Policy Domains. Policy Studies Journal, 34(3), 381–403. https://doi.org/10.1111/j.1541-0072.2006.00178.x.
23- Mcconnell, A. (2010), Policy Success, Policy Failure and Grey Areas In-Between. Journal of Public Policy, 30(3), 345–362. https://doi.org/10.1017/S0143814X10000152.
24- Oberthür, S., & Gehring, T. (2006), Institutional Interaction in Global Environmental Governance: The Case of the Cartagena Protocol and the World Trade Organization. Global Environmental Politics, 6(2), 1–31. https://doi.org/10.1162/glep.2006.6.2.1.
25- OECD. (2003), Policy coherence: Vital for global development. Policy Brief. Paris. Retrieved from k:%5CX%5CLiteratur%5C_Lit InnoTRANS%5CMutterdatenbank_Citavi5%5CMutterdatenbank%5CCitavi Attachments%5COECD 2003_policy coherence.pdf.
26- OECD. (2012), Policy Framework for Policy Coherence for Development (Vol. 1), Paris. Retrieved from http://www.oecd.org/pcd/50461952.pdf.
27- Prontera, A. (2016), Subsystem politics and policy coherence in development cooperation: Evidence from four EU Member States. Comparative European Politics, 14(3), 298–318. https://doi.org/10.1057/cep.2014.30
28- Sianes, A. (2013), Shedding Light on Policy Coherence for Development: a Conceptual Framework. Journal of International Development, n/a-n/a. https://doi.org/10.1002/jid.2977.
)