1 - الوانی سید مهدی،شریف زاده فتاح. (1394). فرآیند خط مشی گذاری عمومی، انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
2 - الوانی. (2009). حکمرانی خوب شبکه ای از کنشگران جامعه مدنی، فصلنامه مدیریت توسعه و تحول, 1388 (پیش شماره اول), 1-6.
3 - آقازاده، عسگری، شاهی، عادله و فرهمند .(1394). طراحی مدل فرایندی تدوین استراتژی سازمان‌های حاکمیتی بر مبنای پارادایم حکمرانی شبکه‌ای. فصلنامه علمی ـ پژوهشی مدیریت سازمان های دولتی،4, 29-52.
4 - دانایی فرد حسن. (1392). مدیریت دولتی شبکه ای در ایران: خردمایه نظری –علمی و استلزامات ، پژوهش های مدیریت در ایران، دوره 17، شماره 2.
5 - دقتی, عادله, یعقوبی, نورمحمد, کمالیان, امین رضا, & دهقانی. (2019). ارائه الگوی توسعه مرحله‌‌ای حکمرانی شبکه‌ای با استفاده از رویکرد فراترکیب. مدیریت دولتی, 11(2), 203-230.
6 - دنهارت، رابرت پی، ترجمه سید مهدی الوانی و حسن دانایی فرد. (1397). تئوری های سازمان های دولتی، ویرایش جدید، تهران، انتشارات صفار.
7 - خداشاهی، علی، رهنمایی، محمد تقی و مدیری, مهدی. (1398). تحلیل راهبردی چالش‌های مدیریتی کلان شهر تهران با رویکرد مدیریت یکپارچه شهری. نگرشهای نو در جغرافیای انسانی (جعرافیای انسانی), 11(2), 217-238.
8 - مقدس‌پور، سعید، دانایی‌فرد، حسن و کردنائیج، اسدالله. (1392). واکاوی عوامل کلیدی در عدم موفقیت برخی خط‌مشی‌های عمومی در ج. ا. ایران: مطالعه خط‌مشی‌های مالیاتی کشور. مدیریت فرهنگ سازمانی, 11(1), 33-68.
9 - منوریان، نرگسیان و حسینی مکارم. (2019). طراحی مدل حکمرانی شبکه ای در شهرداری تهران، فصلنامه علمی-پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری, 7(27), 76-85.
10 - عالیخانی، رسولی و علی احمدی. (1397). تأثیرگذاری فاکتورهای کلیدی بر مدل حکمرانی شبکه‌ای مطلوب در نظام سلامت: رویکرد مدل‌سازی معادلات ساختاری. مدیریت سلامت، 21(74)، 19-34.
11 - کاظمیان، غلامرضا، صالحی، اسماعیل، ایازی، سید محمد هادی، نوذرپور، علی، ایمانی جاجرومی، حسین، سعیدی رضوانی، نوید، عبدالهی، مجید.(1393). مدیریت شهری، چاپ دوم، انتشارات تیسا، جلد اول.
12 - کاملی محمدجواد ، الوانی سید مهدی (1389). شبکه های و خط مشی گذاری عمومی، چاپ اول.
13 - قوچانی، محمد مهدی، حسین پور، داود، محمودزاده، ابراهیم، الوانی، سید مهدی و فیروز آبادی، سید ابوالحسن.(1396).
14 - الگوی حکمرانی شبکه ای با تاکید بر توسعه فرآیندهای نوآوری باز در نهادهای تحقیقاتی امنیت سایبری، نشریه بهبود مدبریت، 11 (4 (پیاپی))، 56-38.
15 - واعظی، چگین و اصلی پور، حسین. (1397). چالش‌های سیاستگذاری در حوزه گردشگری سلامت ایران مبتنی بر رویکرد تحلیل مضمون. مطالعات مدیریت گردشگری، 13(41)، 1-40.
16- Braun, V., & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative research in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77-101
17- Boyatzis, R. E. (1998). Transforming qualitative information: Thematic analysis and code development. sage.
18- Barter, P., & Dotson, E. (2013). Urban transport institutions and governance and integrated land use and transport, singapore. Case Study Prepared for Global Report on Human Settlements.
19- Buehler, R., Lukacs, K., & Zimmerman, M. (2016). Regional coordination in public transportation: Lessons from Germany, Austria, and Switzerland (No. VT 2013-04).
20- Batur, İ., & Koç, M. (2017). Travel Demand Management (TDM) case study for social behavioral change towards sustainable urban transportation in Istanbul. Cities, 69, 20-35.
21- Chen, C. L. (2018). Tram development and urban transport integration in Chinese cities: A case study of Suzhou. Economics of Transportation, 15, 16-31.
22- Chen, Y. C., & Lee, J. (2018). Collaborative data networks for public service: governance, management, and performance. Public Management Review, 20(5), 672-690.
23- Dal Molin, M., & Masella, C. (2016). From fragmentation to comprehensiveness in network governance. Public organization review, 16(4), 493-508
24- Den Ouden, T. (2015). A contribution to the understanding and strengthening of network governance.
25- Daugbjerg, C., & Fawcett, P. (2017). Metagovernance, network structure, and legitimacy: Developing a heuristic for comparative governance analysis. Administration & Society, 49(9), 1223-1245.
26- Diao, M. (2019). Towards sustainable urban transport in Singapore: Policy instruments and mobility trends. Transport Policy, 81, 320-330.
27- Dörry, S., & Decoville, A. (2016). Governance and transportation policy networks in the cross-border metropolitan region of Luxembourg: A social network analysis. European Urban and Regional Studies, 23(1), 69-85.
28- Estrada D G.(2019).SEOUL: urban development, Iglus quarterly innovative governance of large urban system, Vol 4, pp 26-45
29- Gorter M, Kunst F.(2017). Public transport in Germany organization, Regulation and financing, Transport and climate change week 2017
30- Goldsmith & Eggers, W.(2004). Governing by network: the new shape of public sector, in challenge of the network mode
31- Gerçek, H., & Demir, O. (2008). Urban mobility in istanbul. French Development Agency.
32- Hayes, A. L., & Scott, T. A. (2018). Multiplex Network Analysis for Complex Governance Systems Using Surveys and Online Behavior. Policy Studies Journal, 46(2), 327-353.
33- Howlett, M., & Mukherjee, I. (2017). Policy formulation: where knowledge meets power in the policy process. In Handbook of policy formulation. Edward Elgar Publishing.
34- Jacobsen, D. I. (2015). Regional governance networks: filling in or hollowing Out?. Scandinavian Political Studies, 38(2), 115-136.
35- Jacobson, D. D. (2016). How and why network governance evolves: evidence from a public safety network. Electronic Markets, 26(1), 43-54.
36- Kirilenko, A. P, Stepchenkova, S. (2016). Inter-coder agreement in one-to-many classification: fuzzy kappa. PloS one, 11(3).
37- Lo, A. Y., Mai, L. Q., Lee, A. K. Y., Francesch-Huidobro, M., Pei, Q., Cong, R., & Chen, K. (2018). Towards network governance? The case of emission trading in Guangdong, China. Land Use Policy, 75, 538-548.
38- Marsal-Llacuna, M. L., & Segal, M. E. (2017). The Intelligenter Method (II) for “smarter” urban policy-making and regulation drafting. Cities, 61, 83-95.
39- Mu, R., & de Jong, M. (2016). A network governance approach to transit-oriented development: Integrating urban transport and land use policies in Urumqi, China. Transport Policy, 52, 55-63.
40- Ojo, A., & Mellouli, S. (2018). Deploying governance networks for societal challenges. Government Information Quarterly, 35(4), S106-S112.
41- Pittman, J., & Armitage, D. (2017). How does network governance affect social-ecological fit across the land–sea interface? An empirical assessment from the Lesser Antilles. Ecology and Society, 22(4).
42- Rode, P. (2019). Urban planning and transport policy integration: The role of governance hierarchies and networks in London and Berlin. Journal of Urban Affairs, 41(1), 39-63.
43- Rudnick, J., Niles, M., Lubell, M., & Cramer, L. (2019). A comparative analysis of governance and leadership in agricultural development policy networks. World Development, 117, 112-126.
44- Stewart Jr, J., Hedge, D. M., & Lester, J. P. (2007). Public Policy: An Evolutionary Approach. Cengage Learning.
45- Schulz, T., Lieberherr, E., & Zabel, A. (2018). Network governance in national Swiss forest policy: Balancing effectiveness and legitimacy. Forest Policy and Economics, 89, 42-53.
46- Sorensen, E., & Torfing, J. (2009). Making governance networks effective and democratic through metagovernance. Public administration, 87(2), 234-258.
47- Tabti-Talamali, A., & Baouni, T. (2018). Public transportation in Algiers: Towards a new governance approach. Case Studies on Transport Policy, 6(4), 706-715.
48- Veeneman, W., & Mulley, C. (2018). Multi-level governance in public transport: Governmental layering and its influence on public transport service solutions. Research in Transportation Economics, 69, 430-437.
49- Xueming, C. H. E. N. (2011). Managing mega-city transportation planning system: case study of new yourk and shanghai. Management Research & Practice, 3(4).
)