Antecedents of national policies coordination capacity in Iran: Exploring triads of policy coordination capacity

Document Type : Research Article

Authors

1 Assistant Professor of Public Administration at university of Tehran, Qom, Iran

2 Professor of Public Administration and public policy at Tarbiat Modares University

3 PhD candidate of public administration at university of Tehran, Qom, Iran

Abstract

It is generally accepted that under the influence of new public management (NPM) principles, public sector reforms moved toward distributed governance, disaggregation and devolved government. In response to the increased fragmentation caused by NPM reform programs, many countries adopted coordination and integration strategies and a new generation of reforms emerged. NPM reforms made Iranian government more fragmented, albeit its fragmentation had other roots. In this paper we explored the antecedents of policy coordination capacity to rebuild and restrengthen policy coordination capacity. The findings stem from 17 in-depth interviews with national policy makers and public managers and in addition to analyzing a number of policy coordination documents which complemented data collection by data triangulation. The finding shows that the categories of policy coordination capacity is a triad consisting software, hardware and wetware of policy coordination capacity. Finally, a number of policy recommendation has been presented.

Keywords

References

آقاجانی، حسنعلی؛ امین، فرشته؛ و عباسقلی‌پور، محسن. (1393). مطالعه تجربی هماهنگی بین سازمانی (مورد مشاهده: سازمان‌های مرتبط با کار و اشتغال در ایران)، مجله ایرانی مطالعات مدیریت، شماره 2، صص 304-285.
احمدی، هانیه. (1390). فهم دلایل عدم انسجام (ناهمسویی) خط‌‌مشی‌های عمومی در ایران: روش دلفی، (کارشناسی ارشد)، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
الوانی، سید مهدی؛ و داریوش مبصر. (1392). بررسی آثار راهبردهای مدیریت دولتی جدید بر سازمان­های دولتی جمهوری اسلامی ایران. مطالعات بین رشته‌ای دانش راهبردی، شماره 12، صص 48-23.
پیترز، گای؛ و پی‌یر، یان. (1393). حکمرانی، سیاست و دولت. ترجمه حسین قلجی. تهران: رهیافت اول.
دانایی‌فرد حسن؛ خیرگو، منصور؛ آذر، عادل؛ و فانی، علی اصغر. (1391). فهم انتقال خط­مشی اصلاحات اداری در ایران: پژوهشی بر مبنای راهبرد داده‌بنیاد. مدیریت فرهنگ سازمانی، شماره2، صص 27-5.
دانایی‌فرد، حسن، امامی، سید مجتبی و حسینی، سید کاظم. (1395). درآمدی تحلیلی بر فهم موضوع ظرفیت ‌خط‌مشی عمومی: بررسی ماهیت، موضوع و کارکرد. فصلنامهعلمی - پژوهشیسیاستگذاریعمومی، شماره 3، صص 99-79.
دانایی‌فرد، حسن؛ الوانی، مهدی؛ و آذر، عادل. (1388). روش‌شناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع. تهران: نشر صفار ، چاپ سوم.
دانایی‌فرد، حسن؛ حسینی، سیدیعقوب؛ و فانی، علی‌اصغر. (1392). ظرفیت خط­مشی­گذاری عمومی، کلید توسعه­یافتگی ملی. تهران: نشر صفار.
ربیعی، علی، اردلان، علی، پورحسینی، سمیراسادات. (1392). ارزیابی کارکرد هماهنگی سازمان‌های مسوول در مدیریت بلایای طبیعی، مجله حکیم، شماره 2، صص 117-107.
شیخ الاسلام، نجمه؛ دانایی‌فرد، حسن؛ کردنائیج، اسداله؛ و مرتضوی، مهدی. (1396). واکاوی موانع هماهنگی بین سازمان‌های بخش عمومی ایران. مدیریت سازمان‌های دولتی، شماره 4، صص 30-14.
قریشی، فردین. (1389). بحران ناهماهنگی پایدار قوای سه‌گانه‌ حاکمیت: مطالعه موردی ایران. فصلنامه سیاست، شماره 3، صص316-297.
قلی‌پور، رحمت‌اله؛ دانایی‌فرد، حسن؛ امیری، علینقی؛ و عطاردی، محمدرضا. (1394). مفهوم‌پردازی پدیده شکاف خطمشی در فرایند خطمشی‌گذاری فرهنگی، فصلنامه مجلس و راهبرد، شماره 81، صص 126-91.
کرسول، جان. (1394). پویش کیفی و طرح پژوهش. ترجمه‌ی حسن دانایی فرد و حسین کاظمی. تهران: نشر صفار.
محمدی فاتح، اصغر؛ دانایی‌فرد، حسن؛ رهنورد، فرج‌الله؛ فروزنده، لطف‌الله. (1395). طراحی مدلی برای ارتقای ظرفیت خط‌مشی‌گذاری در قوه مجریه کشور، فرایند مدیریت توسعه، شماره 97، صص 38-3.
منوچهری، عباس. (1395). فراسوی رنج و رؤیا: روایتی دلالتی- پارادایمی از تفکر سیاسی. تهران: موسسه تحقیقات و توسعه علوم انسانی.
 
Alexander, E. R. (1995). How organizations act together: Interorganizational coordination in theory and practice. Amsterdam: Psychology Press.
Beuselinck, E., & Verhoest, K. (2005). Patterns of coordination in OECD public organisations: towards an understanding of underlying causes. 21st EGO’s conference: Unlocking organizations, Berlin, Germany. Availabile at https://lirias.kuleuven.be/handle/123456789/82868.
Bouckaert, G., Peters, B. G., & Verhoest, K. (2010). The coordination of public sector organizations: shifting patterns of public management. London: PALGRAVE MACMILLAN.
Conceição, P., & Heitor, M. V. (1999). On the role of the university in the knowledge economy. Science and Public Policy, 26(1), 37-51.
Dardot, P., & Laval, C. (2014). The new way of the world: On neoliberal society. London: Verso Books.
Gamble, A., & Wright, T. (2004). Restating the state?. London: Wiley Blackwell.
Halligan, J. (2010). Post-NPM responses to disaggregation through coordinating horizontally and integrating governance. In p. lægreid & k. verhoest (eds.), governance of public sector organizations: proliferation, autonomy and performance (pp.233-254). London: Palgrave Macmillan.
Hood, C. (2005). The idea of joined up government: A historical perspective. In V. Bogdanor (ed.), Joined up government (pp.19-42). Oxford: Oxford university press.
Jordan, A., & Schout, A. (2006). The coordination of the European Union: exploring the capacities of networked governance. Oxford: Oxford university press.
Lægreid, P., Randma-Liiv, T., Rykkja, L. H., & Sarapuu, K. (2015). Emerging coordination practices of European central governments. International Review of Administrative Sciences, 81(2): 346–351.
Lægreid, P., Roness, P. G., & Verhoest, K. (2011). Explaining the innovative culture and activities of state agencies. Organization Studies, 32(10), 1321-1347.
Lægreid, P., Verhoest, K. (2010). Introduction: Reforming public sector organizations. In Lægreid, P., Verhoest, K. (Eds.), Governance of Public Sector Organization: Proliferation, Autonomy and Performance (pp. 1-18). New York: Palgrave Macmillan.
Matei, A. I., & Dogaru, T. C. (2012). Coordination of public policies through strategic planning instruments romania case study. presented at National School of Political studies and Public Administration. Available at: http://mpra.ub.uni-muenchen.de/53674Painter, M., & Pierre, J. (2005). Challenges to state policy capacity. New York: Palgrave Macmillan.
Peters, B. G. (1998). Managing horizontal government: The politics of coordination. Canadian Centre for Management Development.
Peters, B. G. (2004). Back to the centre? Rebuilding the state. The Political Quarterly, 75(1): 130-140.
Peters, B. G. (2013). Toward policy coordination: alternatives to hierarchy. Policy & Politics, 41(4), 569-584.
Peters, B. G. (2015). Pursuing horizontal management: The politics of public sector coordination. Kansas: University press of Kansas.
Peters, B.G. (2006). Concepts and theories of horizontal policy management. In B.G. Peters & J. Pierre (Eds), Handbook of Public Policy (pp.115-138) London: Sage.
Rhodes, R. A. (1994). The hollowing out of the state: The changing nature of the public service in Britain. The Political Quarterly, 65(2), 138-151.
Van Bork, Gerbrand. (2014). Developing administrative Capacities. Presented at EIPA-Ecorys-PwC Ecorys, Brussels.
Verhoest Koen, Bouckaert, Geert. (2005). Machinery of Government and Policy Capacity: The Effects of Specialization and Coordination. In Painter Martin, Pierre Jon (Eds.) Challenges to State Policy Capacity, Global Trends and Comparative Perspectives (pp. 92-111). New York: Palgrave Macmillan.
Verhoest, K., & Lægreid, P. (2010). Organizing public sector agencies: Challenges and reflections. In Governance of Public Sector Organizations (pp.276-297). New York: Palgrave Macmillan.
Verhoest, K., Bouckaert, G., & Peters, B. G. (2007). Janus-faced reorganization: specialization and coordination in four OECD countries in the period 1980–2005. International Review of Administrative Sciences, 73(3), 325-348.
Wegrich, K., & Štimac, V. (2014). Coordination capacity. In: Lodge, M., & Wegrich, K. (Eds.). The problem-solving capacity of the modern state: Governance challenges and administrative capacities (pp. 41-62). Oxford: oxford university press.
Iranian Journal of Public Policy
Volume 4, Issue 4
2018
Pages 179-202

Files

Share

How to cite

Statistics