Study on Rationality of Public Policy Making in Iran; Case Study: Subsidy Reform Act

Document Type : Research Article

Authors

1 Professor of political science, Allameh Tabatabaei University

2 Student of MSc. in political science, Allameh Tabatabaei University

Abstract

This article aims to study the rationality of Iranian public policies. Despite achievements in some fields, other aspects of society have been faced with crisis due to such policy making. It means that citizens are faced with policies that are in contrast with those of promised ones in the legislative stage. Considering the difficulties of policies in practical stage, the main question outlined here is as follows; how can we overcome the inefficiencies of the practical application of public policy? Based upon the researchers` points of views, taking some measures such as rationality in legislation stage can minimize the inefficiencies of policy-making in operational stage. A case study was performed to investigate the Subsidy Reform Act using Snellen’s Theory of Four Rationalities (Economic, Political, Legal, and Professional Rationalities) as the theoretical construct in order to consider the importance of the subject in legislation stage and rational measures. Data were collected using field interviews. Qualitative methods were employed to analyze the data. Findings indicate the lack of policy makers` attention to the executive measures during legislation stage.
 

Keywords


  1. الف) منابع فارسی

    1. آزاد ارمکی، تقی؛ منوری، نوح (1389) ارائه مدلی برای تحلیل محتوای سیاست‌های فرهنگی، فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات و ارتباطات، شماره 20، صفحات 47-76.

    2. الوانی، مهدی؛ و همکاران (1387) مروری بر مدل‌های خط‌مشی گذاری در نظام آموزش عالی، مجلس و راهبرد، شماره 59، صفحات 73-102.

    3. توری، کارلو (1386) قانون‌گذاری امری بین سیاست و حقوق، ترجمه حسن وکیلیان، مجلس و پژوهش، سال 14، شماره 55، صفحات 259-274.

    4. خان محمدی، یوسف (1386) دولت و  سیاستگذاری فرهنگی از دیدگاه امام خمینی (ره)، فصلنامه مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی، شماره 34، صفحات 4-38.

    5. دانایی‌فرد، حسن و همکاران (1389) اجرای خط‌مشی عمومی، بررسی نقش عقلانیت در مرحله تدوین خط‌مشی. پژوهش‌های مدیریت در ایران، دوره 14، شماره 4، صفحات 79-106.

    6. دنهارت، رابرت (1380)؛ تئوری‌های سازمان دولتی؛ ترجمه مهدی الوانی و حسن دانایی‌فرد؛ تهران، انتشارات صفار.

    7. دهشیری، محمدرضا (1378) تأثیر جامعه مدنی بر  سیاستگذاری خارجی جمهوری اسلامی ایران، مجله اطلاعات سیاسی و اقتصادی، شماره 145 و 146، صفحات 12-27.

    8. رحمان سرشت، حسین؛ محمدی نسب، مهدی (1389) الگوی تصمیم‌گیری راهبردی در یک رویکرد اسلامی، فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات دفاعی استراتژیک، شماره 39، صفحات 9-32.

    9. سینائی، وحید؛ زمانی، سمیه (1390) نقش مجالس قانون‌گذاری در فرایند  سیاستگذاری؛ به‌سوی یک الگوی نظری، فصلنامه علمی-پژوهشی راهبرد، شماره 58، صفحات 65-94.

    10. شهرام نیا، امیر مسعود؛ چلمقانی، مرضیه (1390)  سیاستگذاری فرهنگی در ایران دوران اصلاحات از منظر انتقادی، فصلنامه پژوهش‌های سیاسی، شماره 2، صفحات 9-24.

    11. عطار، سعید؛ خواجه نائینی، علی (1394) بررسی و تحلیل عوامل مؤثر بر ناکارآمدی نظام سیاستگذاری در ایران، فصلنامه سیاستگذاری عمومی، دوره 1، شماره 1، صفحات 1-20.

    12. فروزنده، لطف‌الله؛ رحیمی کلور، حسین (1390) عقلانیت و جایگاه آن در  سیاستگذاری، مجله کیهان فرهنگی، شماره 294 و 295، صفحات 22-30.

    13. مصلی نژاد، عباس (1390) بررسی تحلیلی و کارکردی مدل‌ها و فرایندهای  سیاستگذاری اقتصادی، فصلنامه علمی-پژوهشی سیاست، شماره 18، صفحات 329-351.

    ب) منابع انگلیسی

    1. Cohen, L. & Manion, L. (1986), Research Methods in Education. London, Routledge.

    2. Palumbo D. J. and Calista D. J. (1990); Implementation and Policy Process: opening up the black box; Greenwood Press Inc. USA

    3. Snellen, Ignace (2002); “Conciliation of Rationalities: the Essence of Public Administration” Administrative Theory & Praxis; Vol. 24, No. 2.

    4. Staley S. R. (2006); “Institutional Consideration for Sustainable Development Policy Implementation: A US Case Study”; Property Management, Vol. 24, No. 3.